Dziedziną historii wartą rozważenia jest antropologia historyczna. Inaczej można mówić o antropologii historii, czyli sferze antropologii społecznej, która opiera się na analizowaniu, interpretowaniu oraz odczytywaniu etnograficznym historii. Powstała ta gałąź historii w latach sześćdziesiątych ubiegłego stulecia. Bezwzględnie związana była z upadkiem funkcjonalistycznego paradygmatu, który za punkt wyjścia stawiał analizy synchroniczne. Jako antropologa inicjatora całej tej gałęzi historycznej uznaje się natomiast Brytyjczyka z pochodzenia- Edwarda Evansa-Pritcharda. To on jako pierwszy zgłębił tajniki antropologii, stając się zwolennikiem przeświadczenia o potrzebie powrotu człowieka do realizacji badań historycznych. Antropologia jest taką nauką, która stawia za swój nadrzędny cel badanie nie tyle empiryczne rozmaitych faktów czy też zjawisk, ale przede wszystkim koncentruje się na uchwytnej kulturze. Ogólnie dostrzega się w powstaniu tej dziedziny wiedzy ogromny wpływ francuskiej mikrohistorii. Wraz z biegiem czasu, od momentu powstania antropologii, to jest od 1960 roku, można mówić o systematycznym i dynamicznym rozwoju tej dyscypliny naukowej. Do najbardziej znanych historyków specjalizujących się w tej dziedzinie zalicza się między innymi Malcolma Chapmana, Edwina Ardenera i Kirsten Hastrup. Wszyscy byli oni związani z Oxfordem, na którym pracował założyciel antropologii- Edward Evans-Pritchard. Podczas gdy Brytyjczycy szczycili się antropologią, Amerykanie badali etnohistorię, która stanowi odpowiednik wspomnianej antropologii.
Źródło: