Termin demografia społeczna odnosi się bezpośrednio do dziedziny historii, która ma stanowić naukę pomocniczą wobec historii generalnej i skupia się zwłaszcza na badaniach i analizowaniach dziejów ludzkich populacji.
Demografia historyczna – dziedzina wiedzy historycznej, w tradycyjnej koncepcji historii pojmowana czasami jako jej nauka pomocnicza, bywa też traktowana jako dział demografii. Zajmuje się badaniem dziejów populacji ludzkich. W skład podstawowych źródeł umożliwiających realizowanie owej sfery naukowej wchodzą księgi parafialne, spisy podatkowe, rachunki dobór wielkiej własności, spisy wiernych jakie prowadzone są w parafiach kościelnych itd. Dodatkowo warto wspomnieć także o pierwszych spisach ludności czy aktach cywilnej rejestracji ludności, jakie też są bez znaczenia. Nie bez znaczenia są zarówno państwowe, jak także i kościelne rejestry stanu cywilnego, akta oraz wyniki spisów powszechnych. Funkcjonowanie tej nauki możliwe jest zwłaszcza dzięki temu, że istnieją szczegółowe metody szacunkowe, które pozwalają na to, żeby dobrze zliczać liczbę ludności. W tym celu korzysta się między innymi ze źródeł podatkowych, ale także nienominatywnej oraz nominatywnej metody badań. Wśród popularnych technik jest też metoda rekonstrukcji rodzin, która w naszym kraju jest prowadzona w dwóch wariantach- jako metoda Edmunda Piaseckiego oraz metoda Henriego. Demografia zajmuje się także ustalaniem wielkości oraz struktury wiekowej społeczności, jaka poddawana jest badaniu. Dodatkowo zwraca się też uwagę na proporcje między płciami, w zakresie różnych przedziałów wiekowych itd. Wspomnijmy także nieco więcej o dziedzinie rekonstrukcji rodzin- technika ta koncentruje się na zastosowaniu ksiąg parafialnych- ślubów, chrztów czy zgonów i na tej podstawie bada się i analizuje dokładnie funkcjonowanie rodzin w danym obszarze.
Źródło: